Biskupi w liście na XXIII Dzień Papieski: “Budowanie „cywilizacji życia” jest zadaniem Kościoła i całego społeczeństwa”

“Bóg zaprosił człowieka do budowania cywilizacji życia. jej podstawą jest rodzina i rodzące się w niej nowe życie” – napisali polscy biskupi w Liście pasterskim zapowiadającym ogólnopolskie obchody XXIII Dnia Papieskiego. W tym roku będzie on obchodzony w niedzielę 15 października pod hasłem: „Cywilizacja życia”.

Życie jest darem otrzymanym od Boga. Jest też wyrazem wielkiego zaufania Boga do człowieka. Niestety, jak podkreślają księża biskupi, człowiek nadużył to zaufanie. Sam chciał zająć miejsce Boga, decydować o życiu, jego wartości i sensie. Tragiczne konsekwencje tej postawy św. Jan Paweł II określił mianem „cywilizacji śmierci”. Stanowi ją wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego rodzaju zabójstwa, ludobójstwa, aborcja, eutanazja i dobrowolne samobójstwo; wszystko, cokolwiek narusza całość osoby ludzkiej, jak okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, próby wywierania przymusu psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej, jak nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucja, handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki pracy (KDK, 27).

Dziś zasadniczą kwestią w budowaniu „cywilizacji życia” nie jest już tylko prawda o godności człowieka. Konieczna jest także odpowiedź na pytanie, jaka istota może być nazwana człowiekiem? Na podstawie jakich kryteriów można to ocenić i kto jest autorem tych kryteriów?

Wyraźne stanowisko Kościoła w tej kwestii zaprezentował św. Jan Paweł II: od chwili zapłodnienia (…) rozpoczyna się życie, które nie jest życiem ojca ani matki, ale nowej istoty ludzkiej, która rozwija się samoistnie. (…) Tę oczywistą prawdę (…) nowoczesna genetyka potwierdza cennymi dowodami (EV, 60). 

Obowiązek ochrony i promocji życia należy m.in. do ustawodawców. Prawo nie jest co prawda jedynym narzędziem obrony ludzkiego życia, ale odgrywa ważną rolę w kształtowaniu sumień i relacji społecznych.  Biskupi podkreślają jednak, że nie chodzi tylko o zniesienie niegodziwych praw uderzających bezpośrednio w prawo do życia. Konieczne są także prorodzinne działania społeczne i prawodawcze oparte o  nowe zasady polityki w sferze pracy, rozwoju miast, budownictwa mieszkaniowego i usług, tak aby można było pogodzić rytm pracy z rytmem życia rodzinnego oraz zapewnić rzeczywistą opiekę dzieciom i osobom w podeszłym wieku (EV, 90).

Nie do przecenienia są działania podejmowane w ochronie życia i zdrowia przez personel służby zdrowia, pracowników i wolontariuszy hospicjów, domów opieki czy dziennego pobytu, a także osoby wspierające rodziny w opiece nad chorymi w domach. Ponadto, wskazać należy na rolę instytucji takich jak domy dziecka, rodziny zastępcze, osoby czuwające nad „oknami życia”, jadłodajnie, schroniska dla bezdomnych czy domy samotnej matki.

W budowę cywilizacji życia włączają się także stypendyści Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. W najbliższą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będzie można wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, budowany już od 23 lat „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. 

MZ/episkopat.pl

Tysiące ofiar aborcji i eutanazji w Kanadzie. Bp Turzyński: To nie jest cywilizacja życia