Kobieta z zespołem Downa będzie bronić prawa do życia przed ETPC. „Mam wspaniałe życie!”

#aborcja #Europejski Trybunał Praw Człowieka #osoby niepełnosprawne #prawo do życia #Wielka Brytania #zespół Downa

(Zrzut ekranu z youtube.com/The Independent)

Heidi Crowter, działaczka na rzecz praw osób niepełnosprawnych, która ma zespół Downa, ogłosiła, że zmierza wnieść do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka sprawę przeciwko rządowi Wielkiej Brytanii w związku z dyskryminującym prawem aborcyjnym, które w szczególnie okrutny sposób traktuje dzieci z zespołem Downa. „Mam wspaniałe życie – podkreśla kobieta. – Chcę, aby każde dziecko z zespołem Downa miało taką samą szansę na życie i cieszenie się nim”.

Heidi Crowter, która obecnie ma 27 lat, urodziła się z zespołem Downa. Jest działaczką na rzecz praw osób niepełnoprawnych, w tym osób z zespołem Downa. Kobieta zwraca uwagę na szczególny przejaw dyskryminacji osób niepełnosprawnych, czyli prawo aborcyjne.

Zgodnie z obowiązującym obecnie w Anglii, Walii, Szkocji i Irlandii Północnej prawodawstwem aborcja jest dozwolona z dowolnych przyczyn do 24 tygodnia ciąży. Jeśli jednak u dziecka zdiagnozowana zostanie niepełnosprawność, matka może zdecydować się na aborcję aż do terminu porodu.

W 2023 roku żyjemy w społeczeństwie, w którym osoby niepełnosprawne są cenione jednakowo po urodzeniu, ale nie w łonie matki – podkreśla Heidi.

W 2021 roku w Wielkiej Brytanii przeprowadzono 3370 aborcji z powodu niepełnosprawności. Liczba późnych aborcji (w 24 tygodniu ciąży lub później, gdy dziecko jest niepełnosprawne) wzrosła o 20%: z 229 w 2020 roku do 274 w 2021 roku.

Statystyki wykazały również, że w 2021 roku doszło do 859 aborcji ze względu na podejrzenie zespołu Downa. To wzrost o 24% w stosunku do roku 2020. Ponadto w przypadku tego zaburzenia nastąpił także 71% wzrost późnych aborcji: w 2020 roku odnotowano 14 takich przypadków, a w 2021 – 24.

Również w Polsce, w czasie, gdy aborcja z przesłanki embriopatologicznej była legalna, zespół Downa był wiodącą przyczyną terminacji ciąży. W roku 2019 było to blisko 40% wszystkich aborcji.

Heidi Crowter postanowiła zawalczyć o poszanowanie prawa osób z zespołem Downa do życia i równego traktowania także w okresie prenatalnym. Wcześniej jej sprawę rozpatrywały już brytyjski Sąd Najwyższy i Sąd Apelacyjny, jednak roszczenia odrzucono. Orzeczono, że brytyjska ustawa aborcyjna nie stoi w sprzeczności z Europejską Konwencją Praw Człowieka i nie dyskryminuje osób niepełnosprawnych.

Teraz Heidi udaje się więc do jeszcze wyższej instancji, czyli do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Nasze prawo wyróżnia dzieci niepełnosprawne. Mówi, że dzieci nie mogą być abortowane po 24. tygodniu ciąży, jeśli nie stwierdzono u nich niepełnosprawności, ale jeśli okaże się, że dziecko ma zespół Downa, można je usuwać aż do porodu. Takie jest obecne prawo w Wielkiej Brytanii i myślę, że to niesprawiedliwe – argumentuje Crowter.

Heidi jest zdania, że brytyjskie prawo w kwestii aborcji powinno ulec zmianie, tak aby zapewniało prawdziwie równe traktowanie wszystkim ludziom.

Komitet Narodów Zjednoczonych ds. Praw Osób Niepełnosprawnych niedawno powiedział, że Wielka Brytania powinna zmienić swoje prawo aborcyjne, aby upewnić się, że ludzie tacy jak ja nie są inaczej traktowani z powodu naszej niepełnosprawności, ale rząd nie zmienił prawa – zaznacza kobieta.

W batalii o prawo do życia Heidi wspomaga także Máire Lea-Wilson, której trzyletni syn ma zespół Downa. Lekarze namawiali Máire do aborcji, gdy badanie USG w 34. tygodniu ciąży ujawniło stan jej syna.

Heidi mimo zmagania się z niepełnosprawnością od urodzenia nie uważa, aby jej życie było w znaczący sposób gorsze od życia innych. Jej zdaniem obecnie obowiązujące prawo wysyła przekaz, że osoby z zespołem Downa są mniej wartościowe.

To prawo wysyła wiadomość do ludzi takich jak ja z zespołem Downa, że jesteśmy mniej wartościowi niż inni. To nie jest prawda i nie jest w porządku – mówi.

Heidi Crowter czuje się szczęśliwa i wie, że dzieci z poważnymi chorobami czy zaburzeniami rozwojowymi także mogą mieć szczęśliwe życie. Potrzebują tylko, by otoczyć je miłością i opieką. Dehumanizowanie dzieci nienarodzonych coraz częściej prowadzi jednak do tego, że są pozbawiane tej szansy w majestacie prawa.