Norwegia: szkolenie na temat gender i seksualności obowiązkowe dla rodziców zastępczych

Norwegowie, którzy chcieliby stworzyć rodzinę zastępczą, muszą odbyć zajęcia na temat gender i seksualności. Program obowiązkowego szkolenia jest zgodny z postulatami środowisk LGBT.

Nowy program szkoleniowy Solid, przeznaczony dla osób przygotowujących się do bycia rodzicami zastępczymi, został wprowadzony w marcu ubiegłego roku. Teraz będzie uzupełniony o elementy związane z tematyką gender, zgodnie z postulatami środowisk LGBT.

Staraj się nie zakładać, że znasz orientację seksualną dziecka – doradzą eksperci programu szkolącym się rodzicom.

Według norweskiej Agencji ds. Dzieci, Młodzieży i Rodzin (Bufetat) w rodzinach zastępczych istnieje duże zapotrzebowanie na wiedzę specjalistyczną dotyczącą problematyki LGBT. Eksperci wskazują, że w rodzinach zastępczych osoby LGBT są nadreprezentowane w stosunku do ogólnej populacji. Zdaniem Margrethe W. Berglyd, która kierowała opracowaniem Solid, program odpowiednio przygotowuje rodziców zastępczych do wyzwań, przed którymi mogą stanąć.

Zawarte w programie sugestie postępowania dla rodziców zastępczych koncentrują się przede wszystkim na otwartości i nakierowaniu dzieci na to, aby bezpiecznie odkrywały swoją tożsamość. Rodzicom zaleca się zadawanie dzieciom otwartych pytań, zamiast zakładania, że znają orientację przybranego dziecka.

Staraj się nie zakładać, że znasz orientację seksualną danej osoby, ale wykorzystaj rozmowę, aby pokazać, że może lubić różne płcie – zalecają twórcy programu.

Specjalistka Bufetat Elin Margrethe Olsen odrzuca pojawiające się wobec programu Solid wątpliwości. Jej zdaniem szkolenie nie ma na celu zmuszenia rodziców do zmiany poglądów na temat małżeństwa lub seksualności.

Nie patrzymy na wiarę i przynależność religijną rodziców, ale na to, czy mają odpowiednie środki, aby przyjąć dziecko – deklaruje Olsen.

Jednocześnie kobieta przyznaje jednak, że rodzice, którzy są podejrzewani o „skrajne poglądy polityczne”, mogą spodziewać się krytycznych pytań na ten temat podczas oceny. Podobny pogląd wyraża dyrektor oddziału Norweskiej Dyrekcji ds. Dzieci, Młodzieży i Rodzin (Bufdir) Ida Erstad, która stwierdza, że rodzicom zastępczym wolno mieć klasyczny pogląd na małżeństwo. Mają jednak „odłożyć na bok własne potrzeby, aby zrozumieć potrzeby dziecka”.

Wydaje się więc jasne, że mimo uspokajających deklaracji, w praktyce rodzice zastępczy będą wybierani głównie spośród osób niewierzących lub też takich, które zgodzą się, że wiara musi pozostać tylko ich „prywatną sprawą” i nie może mieć wpływu na wychowanie.

Niestety eksperci nie wzięli najwyraźniej pod uwagę, że fakt, iż dzieci wychowywane w rodzinach zastępczych statystycznie częściej deklarują się jako osoby LGBT, może wskazywać na to, że ich rzekoma orientacja jest skorelowana z traumą, jakiej doświadczyły (nie bez przyczyny przecież znalazły się w rodzinie zastępczej). Czy ich prawdziwe potrzeby to aby na pewno afirmowanie (a wręcz sugerowanie im) ich nieheteronormatywnej orientacji? Rekomendacje urzędników wydają się być podyktowane raczej ugięciem się pod presją środowisk LGBT, aniżeli prawdziwą troską o dobro i potrzeby najmłodszych.

AAG/opoka.org.pl

Cartoon Network oswaja dzieci z ideologią LGBT. „Niebinarna” postać w kreskówce