Niezwyciężony Atleta Chrystusa. Św. Andrzej Bobola, męczennik, drugi Patron Polski

Mówili, że miał trudny charakter: porywczy, uparty, impulsywny… Ale wsparty Bożą łaską pracował nad swoim charakterem, umacniając się w męstwie i wytrwałości. Dlatego nie ugiął się w chwili największej próby.

W 2023 roku przypada 170. rocznica beatyfikacji św. Andrzeja Boboli (30 października 1853 r.), 85. rocznica jego kanonizacji (17 kwietnia 1938 r.) i sprowadzenia jego relikwii do stolicy (19 czerwca 1938 r.) oraz 70. rocznica ustanowienia parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Warszawie (1 stycznia 1953 r.).

Obecnie kult św. Boboli przeżywa swój renesans – powiedział w rozmowie z PAP o. Aleksander Jacyniak, jezuita.

Świadectwo życia i śmierci

Andrzej Bobola herbu Leliwa przyszedł na świat w podsanockiej Strachocinie 30 listopada 1591 roku. Działalność apostolską prowadził na terenach należących do Rzeczypospolitej, Litwy, Białorusi, a być może także na ziemiach dzisiejszej Ukrainy.

Bobola wyprzedził swoją epokę. Umiał patrzeć na człowieka jako na dziecko Boże. To, co ludzie nazywali z wyrzutem jako „nawracanie z prawosławia”, to była po prostu ewangelizacja, a ludzie widząc jego autentyzm przechodzili na katolicyzm – podkreśla ks. Józef Niżnik, proboszcz i kustosz sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie.

Świadectwem swojego życia, mężny jezuita pokazał, że Boże wartości były w jego życiu czymś najważniejszym. Potwierdził to, stając w obliczu zagrożenia życia doczesnego.

Wrogość Kozaków wobec o. Boboli wynikała z jego działalności misyjnej na terenie Pańszczyzny i Polesia, gdzie zasadniczo inni kapłani nie docierali. Kozacy domagali się od o. Andrzeja przejścia na prawosławie. Nie chodziło zatem o wyrzeczenie się wiary w Chrystusa, ale o zmianę przynależności do Kościoła.

Jego śmierć była jedną z najbardziej okrutnych spośród tych, jakie zna historia chrześcijaństwa. Chcąc zmusić go do porzucenia wiary, Kozacy bili go do krwi, odzierali ze skóry, podpalali ogniem, wycięli mu skórę w formie ornatu, rany posypywali sieczką, odcięli mu nos, wargi, wykłuli jedno oko i powiesili głową w dół.

Święty Andrzej #Bobola jest jednym z najskuteczniejszych świętych. Wciąż przybywa osób modlących się do Boga za jego pośrednictwem. Wiele z nich jest przekonanych, że dzięki jego wstawiennictwu doświadczyło cudów i łask. https://t.co/9ozKlLtLfu

— niedziela_pl (@niedziela_pl) May 16, 2023

„Zacznijcie mnie czcić!”

Do jego trumny od razu po jej odnalezieniu pielgrzymowali rzymscy katolicy, unici i prawosławni. Tak było zarówno w Pińsku, Połocku, jak i w Moskwie.

Natomiast pierwsze wzmianki o kulcie Świętego datowane są na rok 1702.

W niedzielę 16 kwietnia, czyli 45 lat po jego męczeńskiej śmierci, Bobola ukazał się przełożonemu wspólnoty jezuickiej w Pińsku, obiecując opiekę. Jako warunek postawił odnalezienie jego ciała i wystawienie go na widok publiczny, co faktycznie się dokonało – powiedział zakonnik.

Andrzej Bobola dużym kultem cieszył się już w XVIII wieku.

Wśród pielgrzymów przybywających do relikwii męczennika był także król Polski August II Mocny, który modlił się przy trumnie Boboli 27 grudnia 1726 r., zostając wówczas cudownie uzdrowiony – opowiada o. Andrzej Jacyniak.

Powrót do ojczyzny

Po rozbiorach Polski caryca Katarzyna II przekazała prawosławnym pojezuicki kościół w Pińsku, w którym znajdowało się ciało Boboli.

Wskutek interwencji jezuitów, 20-29 stycznia 1808 r. szczątki męczennika przewieziono z Pińska do Połocka, gdzie przebywały do 20 lipca 1922 r., kiedy bolszewicy przewieźli trumnę do Moskwy i umieścili ją w gmachy Wystawy Higienicznej Ludowego Komisariatu Zdrowia. Liczyli, że ciało się rozłoży, a tymczasem do tego miejsca przybywało coraz więcej prawosławnych traktujących Bobolę jak świętego ze względu na jego nierozłożone ciało. W związku z tym zdecydowano się schować ciało męczennika – powiedział zakonnik.

W 1923 roku rząd rewolucyjny w Rosji Sowieckiej, na prośbę Stolicy Apostolskiej, w zamian za pomoc humanitarną zwrócił relikwie bł. Andrzeja Boboli. Przewieziono je do Watykanu i umieszczono w kaplicy św. Matyldy, a w 1924 roku w kościele ojców jezuitów pw. Najświętszego Imienia Jezus w Rzymie.

Dzisiaj przypada święto św. Andrzeja Boboli SJ, męczennika, Patrona Polski. Dbał o ubogich, chorych, więźniów. Był gorliwym misjonarzem, tak iż zwano go "duszochwatem". #święcijezuici https://t.co/SfwVBFJIy7 pic.twitter.com/5F37qGNTmk

— ks. Leszek Gęsiak SJ (@rzecznikKEPpl) May 16, 2023

Patron jedności

Kanonizacji męczennika dokonał papież Pius XI 17 kwietnia 1938 r., w uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. W czerwcu tego samego roku relikwie św. Andrzeja zostały uroczyście przewiezione do Polski. Po powitaniu w katedrze warszawskiej, 20 czerwca spoczęły w srebrno-kryształowej trumnie-relikwiarzu w kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej, gdzie znajdują się do dzisiaj.

Dekretem Stolicy Apostolskiej z 14 kwietnia 1992 r. św. Andrzej Bobola został ustanowiony patronem metropolii warszawskiej.

Na prośbę ówczesnego prymasa Polski kard. Józefa Glempa, Watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów nadała św. Andrzejowi Boboli tytuł drugorzędnego patrona Polski. Decyzja została ogłoszona 16 maja 2002 r. Od tej pory obchody ku jego czci podniesione zostały w całym kraju do rangi święta.

Św. Andrzej Bobola jest także patronem jedności człowieka z Bogiem oraz jedności chrześcijan. Módlmy się za jego wstawiennictwem o dar jedności i pokoju, których tak bardzo potrzebuje Polska i świat.

MZ/PAP, opoka.org.pl

Abp Guzdek: Czy jesteśmy gotowi cierpieć dla Chrystusa i Kościoła? Nachodzi era męczenników