„Kochana mamo, wybacz mi wszystkie drobne niedogodności, które Ci sprawiłem”. Wzruszający list syna do matki

„Rada matki jest zawsze najmądrzejsza i zawsze dobra, nawet gdy jest się już starym” – napisał w liście do matki Pier Giorgio Frassati. Syn podkreślał i doceniał obecność matki w życiu nawet dorosłego już dziecka. 4 lipca wspominamy bł. Pier Giorgio Frassatiego.

Pier Giorgio Frassati z Turynu zmarł mając zaledwie 24 lata. Niezwykły charyzmat, głęboką wiarę i piękne życie według Ewangelii tego włoskiego studenta i alpinisty dostrzegł już przed laty Karola Wojtyła. Jan Paweł II, jeszcze przed tym jak włączył Frassatiego do grona błogosławionych, stawiał go za wzór dla młodych ludzi.

Zdumiewająca była wrażliwość Pier Giorgia Frassatiego na człowieka biednego, na potrzebującego, na chorego. Może to jest szczególne wezwanie i wyzwanie pod adresem naszego pokolenia i naszych czasów: czasów, którym grozi znieczulica (…) Także i ja w młodości doznałem dobroczynnego wpływu jego przykładu i jako uczeń byłem pod wrażeniem mocy jego chrześcijańskiego świadectwa – mówił kard. Karol Wojtyła do młodzieży akademickiej w 1977 roku.

Pełen radości, energii, uroku osobistego i pasji do górskich wędrówek Frassati wychowywał się w zamożnej, wpływowej rodzinie włoskiego dziennikarza i malarki. I choć, jak mówią świadectwa, wzrastał w atmosferze zamożności, ambicji rodowych i elitarności, to w domu brakowało ciepła. Jego przyjaciółką i najbliższą osobą była młodsza siostra. 

"O dia de minha morte será o dia mais bonito da minha vida". Beato Pier Giorgio Frassati, patrono dos jovens, rogai por nós! pic.twitter.com/O58YW0OfSZ

— Mano, serião? (@manodooceu) July 4, 2023

Młody Pier Giorgio był dzieckiem wrażliwym na drugiego człowieka, przyjął postawę służby, zwłaszcza wobec ubogich, sierot i chorych. Angażował się politycznie i społecznie. Był prawdziwym ewangelizatorem, co nie przysparzało mu przychylności rodziny, ale raczej trudności. 

Choć jego matka zajmowała się w dużej mierze karierą zawodową, mniej czasu poświęcała rodzinie, Pier Giorgio był oddanym synem.

19 lipca 1922 roku Pier Giorgio napisał list do swojej matki, Adelaide Ametis, w którym docenił jej obecność w swoim życiu. 

(…) rada matki jest zawsze najmądrzejsza i zawsze dobra, nawet gdy jest się już starym – napisał.

Był już studentem trzeciego roku inżynierii górnictwa i znajdował się z dala od rodzinnego domu. Jak zauważył, ta refleksja przyszła po czasie dłużej rozłąki, kiedy w sposób szczególny sposób docenił obecność matki w swoim życiu. 

[to pomogło mi] docenić, co to znaczy nie mieć przy sobie matki, która od czasu do czasu na nas krzyczy, ale w nocy całuje nas i błogosławi.

Był to jeden z ostatnich listów Pier Giorgia napisany przed śmiercią. 

Kochana mamo, wybacz mi wszystkie drobne niedogodności, które Ci sprawiłem, ale bądź pewna, że ​​jeśli kiedykolwiek Cię zawiodę, w przyszłości postaram się być lepszy, bo często o Tobie myślę i zawsze modlę się za Ciebie, aby Bóg dał Ci pocieszenie, którego ja nie mogę Ci dać z powodu moich wad, chociaż bardzo Cię kocham – napisał na zakończenie.

W 1925 roku Pier Giorgio zaczął chorować. Towarzyszyły mu gorączka, osłabienie, co ostatecznie uniemożliwiło mu poruszanie się. Pier Giorgio nie skarżył się, a domownicy zaabsorbowani chorobą babci i jej śmiercią nie zauważyli pogarszającego się stanu syna. Kiedy się zorientowali, jego kondycja była już poważna, pogłębiał się paraliż. Lekarze stwierdzili chorobę Heinego-Medina, na którą wtedy nie znano lekarstwa.

Pier Giorgio zmarł w ramionach matki 4 lipca 1925 roku. Żegnały go tłumy ludzi. Jan Paweł II beatyfikował Pier Giorgia Frassatiego w 1990 roku.

Popatrzcie jak wyglądał człowiek Ośmiu Błogosławieństw, który nosił w sobie na co dzień tę radość Ewangelii, Dobrej Nowiny, radość zabawienia ofiarowanego nam przez Chrystusa – mówił papież podczas jednej z wizyt w Krakowie.

AG/aciprensa.com, adonai.pl

„Życie bez codziennej walki o prawdę traktował jako wegetację” – o swoim wujku bł. P. G. Frassatim opowiada Wanda Gawrońska