Boże Ciało, czyli święto Eucharystii. Dajmy świadectwo wiary naszych rodzin!

W czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa,  tradycyjnie nazywaną Bożym Ciałem.  Najstarsza nazwa tej uroczystości brzmiała “festum Eucharistiae”, czyli “święto Eucharystii”.

Kościół od samych początków dawał wyraz swojej wierze w realną obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i dlatego Eucharystię uczynił centralnym ośrodkiem kultu Nowego Przymierza. Boże Ciało to wspaniała okazja do rozważania tajemnicy Eucharystii, ale także do zamanifestowania naszej wiary przed ludźmi.

Wizje bł. Julianny

Początki uroczystości sięgają  XIII wieku. To wówczas narodziły się nowe nurty pobożności eucharystycznej, koncentrujące się na czci rzeczywistej obecności Chrystusa w znaku chleba i wina. Była to reakcja na herezję Berengariusza z Tours w XI wieku. Twierdził on, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa jest niemożliwa, gdyż uwielbione Ciało Chrystusa znajduje się w niebie. Nie może więc równocześnie przebywać na ziemi, i to w wielu miejscach. Zaś przystępowanie do Komunii św. rozumiał jako duchowe przyjmowanie Chrystusa. 

Do wprowadzenia uroczystości Bożego Ciała przyczyniła się bł. Julianna, augustianka z klasztoru Mont Cornillon w diecezji LieOge w Belgii. W 1208 r. Julianna miała dziwną wizję. Ukazał jej się księżyc w pełni, na którym była ciemna plama. Chrystus objawił jej, że ta plama oznacza brak w kalendarzu liturgicznym święta ku czci Eucharystii. W 1240 r. biskup LieOge – Robert wydał dekret ustanawiający to święto w swojej diecezji w drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Później miało być obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.
W 1264 r. papież Urban IV specjalną bullą ustanowił święto Bożego Ciała w celu uczczenia Jezusa obecnego w Eucharystii. Jej ogłoszenia dokonał dopiero papież Jan XXII w 1317 r.

Bezpośrednim impulsem do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsena. Kiedy kapłan odprawiał Mszę świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak, że na korporał wylało się wiele kropel krwi Chrystusa. Kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w krew. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał ten święty korporał. Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze w Orvieto. 

Publiczne świadectwo wiary

W Polsce święto Bożego Ciała wprowadził biskup krakowski Nanker w 1320 r. Na początku XV wieku w większości polskich diecezji było ono zaliczane do głównych świąt roku kościelnego.

Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy zbudowanych na trasie powstała nieco później niż samo święto. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z Niemiec, z Kolonii – XIV wiek.

W procesjach, w czasie których celebrans niesie Najświętszą Eucharystię poza kościół wśród uroczystych obrzędów i śpiewów, lud chrześcijański składa publiczne świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu – czytamy w dokumencie “Komunia św. i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą dostosowane do zwyczajów polskich”, nr 77). 

Podniosły i solenny charakter tego dnia podkreślają piękne dekoracje ulic i domów. Ołtarze, świece, sztandary, feretrony, obrazy…  Udział dzieci pierwszokomunijnych w bieli, dziewczynek sypiących kwiaty zaangażowanie całych rodzin. A w centrum tego radosnego świętowania jest Chrystus ukryty w małym kawałku chleba. 

Okazja do rodzinnej katechezy

Wyjątkowy charakter święta Bożego Ciała nie może przysłonić nam zasadniczej prawdy, że najpiękniejszą i najgodniejszą monstrancją dla Chrystusa jest żywe serce człowieka, oczyszczone z grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. A najwspanialszą procesją jest “procesja serca”, która kończy się spotkaniem z Nim w Komunii św.

Ta podniosła uroczystość, tak bogata w symbole, to doskonała okazja do rodzinnej katechezy, przekazu świadectwa wiary w rodzinach i poprzez rodziny katolickie. To piękny wyraz wiary naszych rodzin i jedności Kościoła – Ciała Chrystusa. To dzień, kiedy publicznie manifestujemy swoją wiarę w Chrystusa. W procesję eucharystyczną zaangażować może się każdy – od najmłodszych dzieci po seniorów. Najważniejszy tego dnia jest jednak nasz udział w Eucharystii i przyjęcie Chrystusa do serca.

MZ/niedziela.pl, brewiarz.pl