„Słowo może budować, ale może też ranić”. Andrzej Lewek o akcji „21 dni milczenia ze św. Józefem”

Andrzej Lewek z grupy Mężczyźni św. Józefa opowiada o akcji „21 dni milczenia ze św. Józefem”. To wyjątkowa inicjatywa, która jest formą przygotowania do uroczystości Patrona Rodzin.

O akcji zorganizowanej przez Mężczyzn św. Józefa pisaliśmy TUTAJ.

W ramach przygotowania do uroczystości św. Józefa zaproponowali Państwo 21 dni milczenia ze Świętym Józefem. W jaki sposób zrodziła się ta inicjatywa? 

Akcja powstała dość spontanicznie. Zastanawialiśmy się, w jaki sposób możemy przygotować się do uroczystości naszego patrona. Pojawiły się różne pomysły: czuwania, nowenny lub adoracji, tych form jest dużo. Przyszła również myśl, że o wiele łatwiej jest nam czcić św. Józefa, natomiast trudniej go naśladować. Dlatego chcieliśmy pójść jego śladem. Św. Józef znany jest z tego, że na kartach Pisma Świętego nie wypowiedział ani jednego słowa. Dlaczego? Czyżby nie miał nic do powiedzenia? Czy może twierdził, że milczenie ma wielką wartość? Drążąc ten wątek doszliśmy do przekonania, że milczenie to przede wszystkim słuchanie Pana Boga, to także powstrzymywanie swoich warg od wypowiadania tego, czego wypowiadać nie powinny.  

Naszym grzechem narodowym jest narzekanie. Łatwiej przychodzi nam narzekanie, oskarżanie kogoś, niż działanie. Dlatego pojawił się pomysł, aby ćwiczyć taką postawę, w której rezygnujemy z narzekania, krytykowania, oskarżania. Postawę, w której wyłączamy media społecznościowe, a czas, który w ten sposób zyskujemy, przemieniamy w momenty na wsłuchanie się w głos Pana Boga. Boga, który chce do nas mówić, zwłaszcza, że czas przygotowań do uroczystości św. Józefa zbiega się z Wielkim Postem. Pan Bóg ma nam wiele do powiedzenia, a niestety jest nam bardzo trudno usłyszeć głos Boga.  

Jaką moc ma słowo wypowiadane przez człowieka, zwłaszcza w relacjach rodzinnych, małżeńskich, w różnych środowiskach? 

Na czas inicjatywy 21 dni milczenia ze św. Józefem wybraliśmy też słowa Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. (Ef 4, 29). Słowo może budować, ale może też ranić, może rodzić życie, albo może to życie zabierać. Bardzo potrzebujemy powściągać swoje wargi i nie wypowiadać słów, które rujnują, burzą, są wbrew drugiemu człowiekowi, wbrew tym, których Pan Bóg postawił na naszej drodze.  

Jeśli chodzi o relacje rodzinne i małżeńskie, to trzeba pamiętać, by przekazywać miłość. Nie jest to naturalne dla nas mężczyzn, ponieważ naszym naturalnym językiem jest szacunek, uznanie, docenienie. O wiele trudniej jest nam po prostu okazywać miłość i tego musimy się uczyć.  

Myślę, że jeśli powściągamy swój język, nie używamy słów, które ranią, oskarżają, oceniają, krytykują, wprowadzają w zły nastrój, w przygnębienie, to w ten sposób poprawiamy nasze relacje małżeńskie i rodzinne. Jeśli zamiast uszczypliwej uwagi w kierunku żony, powiem jej, że jest kochana, to ją zbuduje i stworzy przestrzeń, w której będzie mogła wzrastać.  

Podobnie jest w relacjach z dziećmi. Bardzo łatwo przychodzi nam krytyka dzieci, ocenianie, że są leniwe, nie dbają o porządek… Mamy tysiące powodów, aby ponarzekać na nasze dzieci. Zamiast narzekania, powiedzmy im, jak cenne są dla nas i dla Pana Boga. Znamienne dla św. Pawła jest to, że kiedy mówi o rezygnacji z czegoś, wskazuje również, w jaki sposób to zastąpić. Zastępowanie mowy szkodliwej mową budującą daje pokój, pozwala wzrastać, chroni przed niskim poczuciem wartości. 

Dziś, w otaczającym nas szumie informacyjnym, niekiedy trudno nam znaleźć chwilę ciszy. Proszę powiedzieć, jakie owoce może przynieść nam milczenie i wyciszenie? 

Obecne żyjemy w czasie, w którym bardzo trudno wytrwać godzinę bez sprawdzenia np. wiadomości o Ukrainie. Trzeba być świadomym tego co dzieje się na świecie, ale nie jest to dla nas dobre. Zwrócę uwagę na to, czym imponuje mi św. Józef – to jego wrażliwość na Boga, który przemawia do niego. Kiedy Pan Bóg mówił do Józefa we śnie, nie miał on wątpliwości co zrobić. W moim życiu przypominam sobie tylko jedną sytuację, która okazała się Bożą intuicją. To było trzynaście lat temu, kiedy leżałem w szpitalu z rozbitą głową i obudziłem się w środku nocy, mając przekonanie że powinienem poprosić o sakrament namaszczenia chorych. Pan Bóg dotknął mnie przez ten sakrament i uzdrowił. Gdyby nie fakt, że usłyszałem ten głos i poszedłem za nim, być może dziś byłbym w innym miejscu niż jestem.  

Myślę, że Pan Bóg chce przemawiać do nas, ingerować w nasze życie, ma dla nas najwspanialszy plan na życie, dlatego, że nas kocha. My natomiast musimy nauczyć się słuchać. Milczenie jest nauką słuchania Pana Boga, choć często można trwać w ciszy kilka godzin, cały dzień i nic nie usłyszeć. Słuchanie Boga jest umiejętnością, której uczymy się poprzez praktykę. Musimy nauczyć się marnować czas dla Pana Boga. Możemy nie usłyszeć go przez dzień, dwa, trzy, właśnie po to, aby nauczyć się go słuchać. Dlatego nasza inicjatywa 21 dni wsłuchiwania się w głos Boga jest dobą okazją do nabycia umiejętności słuchania, aby móc realizować Boży plan dla naszego życia. I to jest drugi cel naszej akcji. Taki czas „inwestycji”, który może przemienić jakość naszego życia z Panem Bogiem. Tego oczekujemy i tego się spodziewamy.  

Dziękuję za Pana świadectwo. Czy wobec tego Państwa wspólnota powstała z takiej osobistej potrzeby serca, czy jest może odpowiedzią na pewien kryzys męskości? Co było impulsem do powołania Mężczyzn Świętego Józefa? 

Wiele osób pyta mnie bardzo często, czy jesteśmy odpowiedzią na kryzys męskości. Jeżeli jesteśmy taką odpowiedzią, to nie jest to nasza odpowiedź, ponieważ nasza grupa nie powstała po to, aby walczyć z kryzysem. Powstaliśmy dlatego, że widzieliśmy potrzebę męskich spotkań. Dziś bardzo brakuje nam wzorców męskości. Bardzo brakuje nam wiedzy praktycznej, jak być mężczyzną, w jaki sposób brać na siebie odpowiedzialność za tych, których Pan Bóg nam powierza, a Bóg powierza nam swoje skarby. Mogliśmy o tym przeczytać w liście Ojca Świętego Patris corde, w którym papież zwraca uwagę na to, że Bóg powierzył Józefowi dwa najcenniejsze skarby: Swojego Jednorodzonego Syna i Jego Najświętszą Matkę.  

Nam również Pan Bóg powierzył skarby, dostałem żonę, dzieci. Mamy moc, aby ich podnieść, aby im pomóc w rozwoju, ale też swoim słowem, zachowaniem, postepowaniem możemy ich zniszczyć. Niestety ten drugi mechanizm realizuje się dużo częściej. Potrzebujemy zawalczyć o męskość w imię odpowiedzialności za życie, odpowiedzialności za te skarby, które Pan Bóg nam powierza. Potrzebujemy zawalczyć w imię troski, o to, by nie zmarnować Bożego zaufania, którym Bóg nas obdarzył. Chcemy wzmacniać mężczyzn ze względu na dobro rodzin, które Pan Bóg nam powierzył.  

Jako Mężczyźni Świętego Józefa chcemy uczyć mężczyzn. Potrzebujemy Boga, świadectwa innych braci, mężczyzn, którzy odnajdują się w relacji z Bogiem. Unikamy też nazywania się wspólnotą, ponieważ wspólnota kojarzy się z pewnymi ekskluzywnymi relacjami. Byłoby pewnym błędem, gdybyśmy chcieli wyciągać mężczyzn ze środowisk rodzinnych po to, aby budować męskie wspólnoty. Rolę Mężczyzn Świętego Józefa postrzegamy jako grupę, która ma nas wzmacniać, a potem odesłać do rodzin, do tych miejsc, do których zostaliśmy powołani, w których Pan Bóg nas potrzebuje i postawi. Chcemy umocnić męskość, aby mężczyźni powrócili do rodzin i mogli im służyć najlepiej jak potrafią. Polecamy stronę www.Mężczyźni.net, aby dowiedzieć się więcej o naszej misji. Można znaleźć nas również w mediach społecznościowych. Nie zawiedziecie się Państwo.  

Dziękuję za rozmowę.

Agnieszka Gracz

Przypominamy też o akcji Centrum Życia i Rodziny.

W dobie poważnego kryzysu męskości nadajmy Dniu Ojca nowy, głębszy kontekst. Wesprzyj akcję „Dzień Ojca na nowo!”, która ma na celu przeniesienie tego święta na 19 marca i oddanie go Świętemu Józefowi, który jest najlepszym wzorem ojcostwa. Na stronie DzienOjca.pl można również zamówić obrazek ze św. Józefem oraz książkę pt. „Święty Józef. Oblubieniec – Żywiciel – Mistrz”.