Pierluigi Molla: Małżeństwo jest tym, co ubogaca i dopełnia nasze życie

Bardzo nam miło, że w czasie jubileuszu urodzin św. Gianny odwiedził Pan Polskę. Proszę powiedzieć, jak Państwo świętują rocznicę urodzin Pańskiej mamy w tym roku?

Ten rok jest rokiem szczególnym, ponieważ obchodzimy nie tylko 100-lecie urodzin mojej mamy, ale również 60. rocznicę jej śmierci. W tygodniu poprzedzającym rocznicę świętowaliśmy w Magencie. Na uroczystościach obecny był również arcybiskup Mediolanu Mario Delpini. Uczestniczyliśmy w uroczystościach jubileuszowych także w miasteczku Mesero, a wzięło w nich udział kilkudziesięciu burmistrzów. Rocznicę urodzin mojej mamy świętujemy każdego roku, oczywiście w tym roku wspominamy ją w sposób szczególny.

Bardzo się cieszę, że mogłem przyjechać do Polski i wspólnie z wami obchodzić to wydarzenie. Wiem, że mama jest bardzo znana w Polsce, co potwierdza chociażby fakt, że jej relikwie znajdują się w tak licznych parafiach. Cieszę się, że mogłem odwiedzić parafię [bł. Władysława z Gielniowa, Warszawa-Ursynów], w której byłem przed 17 laty, co sprawiło mi ogromną radość.

Był Pan dzieckiem, kiedy Pańska mama odeszła. Jakie wspomnienia z tamtego czasu zapisały się Panu w pamięci?

Kiedy zmarła moja mama, miałem zaledwie pięć lat. Jestem najstarszym jej dzieckiem i mogłem cieszyć się jej obecnością najdłużej. W mojej pamięci zapisały się wspomnienia chwil, kiedy odprowadzałem mamę do samochodu, gdy wyjeżdżała do swoich pacjentów. Choć mieliśmy niewiele okazji, aby pojechać wspólnie w góry, to zapamiętałem też te chwile, kiedy mama uczyła mnie jeździć na nartach. Pamiętam ją jako kobietę i matkę pełną ciepła i delikatności, ale jednocześnie jako kobietę bardzo zdecydowaną i konkretną.

Nie byłoby mnie, gdybym nie była tak bardzo kochana! Jej mama oddała za nią życie. Dziś jest świętą!

Jakie byłoby dziś przesłanie św. Gianny do nas, jako matki i lekarza. Pytam w kontekście sytuacji, w których brakuje szacunku do życia człowieka, zwłaszcza do życia dzieci nienarodzonych? Praktycznie w każdym kraju toczy się dyskusja o aborcji.

Moja mama zachowała się zgodnie z tym, jak żyła, jak była wychowywana w dzieciństwie i w młodości. Bez wątpienia przesłanie, które wypływa z jej historii, mówi nam, że pewne fundamentalne sprawy nie podlegają dyskusji. I nie ulega wątpliwości, że wśród tych spraw znajduje się kwestia ochrony życia człowieka, której trzeba bronić do końca, czasem nawet aż do poniesienia ofiary. Pewne sprawy nie podlegają w ogóle dyskusji, w przeciwnym razie nasza cywilizacja nie będzie się rozwijać.

I moja mama dała świadectwo tych prawd zarówno w swoim życiu osobistym, jak i zawodowym. Jan Paweł II wynosząc do chwały ołtarzy moją mamę, podkreślił fakt, że była również współczesną świętą, nowoczesną; kobietą, która kochała życie. Jan Paweł II był zafascynowany całym jej życiem; tym, w jaki sposób pojmowała swoje powołanie jako żony, matki, w jaki sposób angażowała się w działalność parafii, gdy była młodą dziewczyną; w jaki sposób działała w Akcji Katolickiej, wreszcie, jak pracowała służąc innym jako lekarz. W jej życiu istniała spójność pomiędzy wyznawanymi przez nią wartościami a podejmowanymi działaniami, także wówczas, gdy istniało ryzyko utraty własnego życia. Mama była w pełni świadoma tego, co może się wydarzyć.

W kontekście życia Pańskiej mamy zwraca się uwagę również na jej wzór jako żony, matki, w ogóle na przykład Pańskich rodziców jako małżeństwa, które może być wzorem do naśladowania. Na co zwróciłby Pan szczególną uwagę, co współcześni małżonkowie mogliby zaczerpnąć?

Moi rodzice byli małżeństwem zaledwie sześć lat, to krótki staż, ale te sześć lat było tak owocnych, bogatych, przepełnionych życiem, że więź małżeńska między nimi nie wypaliła się i nigdy nie zerwała się, choć moja mama zmarła. Życie małżeńskie moich rodziców to piękna, choć krótka historia. Mój tato ożenił się będąc już człowiekiem dojrzałym, miał 42 lata, jednak moi rodzice, kiedy się spotkali, nie mieli wątpliwości, że chcą wspólnie budować rodzinę. I ta siła, jaka wypływała z małżeństwa dwojga osób, była niezwykła i pewnie jeszcze przez wiele lat będzie się o niej mówić. Małżeństwo, miłość, mówię też o swoim doświadczeniu małżeństwa, jest tym, co ubogaca i dopełnia nasze życie.

4 października obchodzimy 100. rocznicę urodzin św. Gianny Beretty Molli

Dziś widzimy, jak wiele małżeństw przeżywa kryzys, rozwodzi się, a sam sakrament często nie ma dla nich większego znaczenia..

Sakrament małżeństwa był niezwykle ważny dla moich rodziców, tak jak i przygotowanie do jego zawarcia. Oboje wierzyli w siłę, jaką daje sakrament małżeństwa i oboje widzieli piękno życia małżeńskiego. Niestety, nie mogli cieszyć się długo wspólnym życiem, ale ta więź małżeńska była tak silna, że dziś, nawet po tylu latach, o niej mówimy.

Tak, często ją przypominamy także w naszej Fundacji Centrum Życia i Rodziny. Św. Gianna jest też jedną z naszych patronek. Przyjaciele Centrum, nasi darczyńcy, składali również intencje dziękczynne i błagalne, które w minionym roku zostały zawiezione do Magenty. Co mógłby Pan, syn św. Gianny, powiedzieć tym osobom, które w swoich środowiskach, na różnych płaszczyznach angażują się w obronę życia i rodziny?

Proszę pamiętać, że troska o życie i obrona życia jest jedną z najpiękniejszych rzeczy, jaką możemy zrobić tu na ziemi. Moja mama broniła tego życia, aż do tej heroicznej decyzji ryzyka utraty swojego życia, ale ocalenia życia swojego dziecka, mojej siostry. Ona podejmowała decyzje zgodnie z wartościami, jakie wyznawała. Jako ojciec, dziś mogę jedynie wyobrazić sobie ból, który czuła mama, mając świadomość, że pozostawia czworo dzieci. Jednak w świetle tego, co się wydarzyło, w świetle naszego życia, jej dzieci, ta ofiara może być przykładem dla wielu innych osób, które tak samo ponoszą wyrzeczenia i cierpienia, by ratować inne życie, by dzieci nienarodzone mogły się urodzić. To jest tak naprawdę mocny gest, widoczny ślad na ziemi, który pozostaje.

Dziękuję za rozmowę.

Agnieszka Gracz

Setna rocznica urodzin św. Gianny Beretty Molli na warszawskim Ursynowie