Dziś pomyśl o dzieciach. Do refleksji nad godnością życia i obowiązkiem wychowania zachęcają nas święci

Dzień dziecka to dobra okazja, aby nie tylko pamiętać o najmłodszych, obdarzając ich prezentami czy spędzając rodzinnie czas. To także czas, który może przysłużyć się refleksji nad tym, jakim błogosławieństwem i bogactwem są dzieci i jak zatroszczyć się o nie, aby wyrosły na mądrych i dobrych ludzi. Z pomocą w tym przychodzą nam święci i błogosławieni! Ich myśli mogą stać się dla nas przyczynkiem do przemyśleń i motywacją, by docenić nasze dzieci jeszcze bardziej.

Godność i wartość ludzkiego życia, choć dziś powszechnie deptana, niejednokrotnie jest podkreślana przez Kościół Katolicki ustami jego świętych i błogosławionych. Dotyczy to szczególnie dzieci – zwłaszcza na tym etapie ich życia, gdy zupełnie bezbronne znajdują się pod sercem mamy. Do zagrożenia aborcją i tak nośnych dziś haseł o „prawie do własnego ciała” odnosił się bł. Kard. Stefan Wyszyński:

Matka ma prawo do swego ciała, ale nie ma prawa do poczętego dziecięcia, bo ono jest własnością Boga i narodu.

Podobnie wypowiadał się także św. Jan Paweł II, podkreślając, że to, w jaki sposób traktujemy dzieci, świadczy o naszym człowieczeństwie.

Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka.

Fakt, że dzieci są zawsze darem Bożym i to, ile dobra wnoszą w życie rodziców, święci podkreślali niejednokrotnie. Rodzina ubogaca się przyjęciem każdego życia, a obserwowanie rozwoju i wzrastania maluchów jest niezwykłym przywilejem.

Dziecko jest źródłem nadziei. Mówi ono rodzicom o celu ich życia, reprezentuje owoc ich miłości. Pozwala również myśleć o przyszłości – podkreślał Jan Paweł II.

Dziecko jest pięknem ludzkiego bytowania. Jest pięknem! Jezus potwierdził to swoim postępowaniem. Bądźmy wpatrzeni w piękno dziecka.

W konsekwencji jednak jako rodzice, opiekunowie czy wychowawcy, musimy pamiętać, że wobec dzieci mamy także ogromne obowiązki i odpowiedzialność. Jak mówił bł. Kard. Wyszyński podczas uroczystości w Warszawie 10 stycznia 1960 r.:

Można powiedzieć: najważniejsi są rodzice tak długo, jak długo nie ma dziecka. Ale gdy ono już jest, ojciec i matka poniekąd spełnili swoje zadanie. Dlatego trzeba wszystko poświęcić dla dziecka, nawet życie własne. (…) Najważniejszym sensem rodziny jest dziecko.

Prymas Tysiąclecia uwrażliwiał także rodziców na fakt, że dzieci potrzebują przede wszystkim rodzicielskiego ciepła i miłości, a podstawą wychowania są dobre relacje w rodzinie.

Waszym dzieciom maleńkim czy chłopcom, na których skarżycie się niekiedy i załamujecie nad nimi ręce, wszystkim potrzeba serca: macierzyńskiej dobroci, ojcowskiego uśmiechu, życzliwości i dobrego słowa – wskazywał duchowny w czasie uroczystości 31 stycznia 1960 r. w bazylice Najświętszego Serca Jezusa w Warszawie. – Nie pójdą na ulice, nie będą biegać, chociażby w domu było najtrudniej, gdy poczują serce matki i dobrą dłoń ojca.

Tę samą konieczność podkreślał także św. Jan Bosko, wspaniały wychowawca dzieci i młodzieży, którego postać do dziś służy za wzór wielu wychowawcom i pedagogom:

Szczęście dziecka polega na tym, że jest kochane.

Obowiązek wychowania, który spoczywa na rodzicach, nie może ograniczać się do zabezpieczenia materialnych potrzeb dziecka. Znacznie ważniejsze jest to, abyśmy potrafili przekazać naszym dzieciom świat wartości, trwały fundament wiary i norm, na którym zbudują swoje życie.

Rodzice powinni nie tyle starać się o to, aby dzieciom pozostawić po sobie dobra, ale żeby dzieci zostawić dobre – mówił św. Ignacy Loyola.

Konieczność przekazania dzieciom wiary i poprowadzenia ich również w duchowym wzrastaniu podkreślał również bł. Kard. Wyszyński:

Największa odpowiedzialność wasza jest przed samymi dziećmi, które może dziś jeszcze nie zawsze rozumieją w pełni dar wiedzy, prawdy, łaski i życia, ale które stopniowo coraz głębiej pojmują szczęście posiadania Boga i smutek niewiary – zaznaczał Prymas w wezwaniu do rodziców katolickich w sprawie nauczania religii szkołach z sierpnia 1960 roku.

Niemniejszą wagę prymas Wyszyński przykładał również do konieczności chronienia najmłodszych przez niekorzystnymi wpływami środowiska czy kultury, a także nurtami życia społecznego, które mogą w przyszłości uczynić naszych wychowanków nieszczęśliwymi.

Czy uczyniliśmy wszystko, aby obronić nasze dzieci i młodzież przed złym przykładem; przed niezgodą domową i rozbiciem więzi rodzinnej; przed osamotnieniem i poczuciem opuszczenia; przed obojętnością i niewiernością wobec Boga; przed nieufnością wobec zbawczego wysiłku Kościoła i jego sług; przed rozrzutnością, nietrzeźwością, wygodnictwem, samolubstwem, niewrażliwością na ludzi cierpiących i biednych.

Wreszcie święci i błogosławieni widzieli bardzo jasno, że dzieci są bogactwem narodu i jego przyszłością. To od ich wychowania, ukształtowania, ale też  – mówiąc wprost – od ich liczby w każdym społeczeństwie zależy siła państwa i jego przyszłe funkcjonowanie. Szczególnie wyraźnie podkreślał to kard. Wyszyński:

Czy wszędzie zrozumiano, że nie tyle olbrzymie fabryki, ile kołyski, rozbrzmiewające płaczem dziecięcym, decydują o potędze narodu; że bilans gospodarki narodowej to nie tylko zestawienia budżetowe różnych przedsiębiorstw i fabryk, ale to przede wszystkim człowiek?! – to liczba ludności w kraju!? –  pytał prymas w czasie uroczystości 10 IX 1972 roku w Miejscu Piastowym.

Podobną zależność zauważał także Jan Paweł II:

Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.

Dziecko jest najpiękniejszym darem dla rodziny, dla narodu. Nigdy nie odrzucajmy tego daru Boga.

***

O tym, że dzieci są wyjątkowym skarbem każdego narodu, ponieważ to one niosą nadzieję na przyszłość, będziemy mówić i świadczyć już 18 czerwca na XVIII Narodowym Marszu dla Życia i Rodziny. Zachęcamy do wsparcia inicjatywy poprzez dołączenie do zrzutki. Państwa wsparcie pomoże nam pokryć ogromne koszty związane z tym wydarzeniem.

AAG/opoka.pl/aleteia.pl/wyszynski.psur.pl