30. Światowy Dzień Chorego. Chorzy potrzebują troski drugiego człowieka, opieki medycznej i duchowej

11 lutego Kościół obchodzi Światowy Dzień Chorego. W tym dniu przypada także liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. „Nawet wtedy, gdy nie można wyleczyć, zawsze można otoczyć opieką, zawsze można pocieszyć, zawsze można sprawić, by pacjent poczuł bliskość, która świadczy o zainteresowaniu osobą bardziej niż jej chorobą” – czytamy w orędziu papieskim na ten dzień.

Światowy Dzień Chorego to czas, w którym w sposób szczególny zwracamy uwagę na osoby doświadczające choroby i cierpienia oraz na te, które się nimi opiekują. Tym bardziej, że w ostatnich latach obserwujemy zmasowane naciski na wprowadzanie do prawodawstwa państwowego w rożnych krajach eutanazji i samobójstwa wspomaganego. Dzieje się to w imię „ulgi w cierpieniu”, niekiedy nawet fałszywie pojmowanego miłosierdzia, dotyczy już nie tylko osób w stanie terminalnym, ale osób w różnym wieku, które borykają się z chorobami, depresją, coraz częściej ofiarą eutanazji padają również dzieci, ze względu na „niską jakość życia”.

Kościół przypomina, że należy otaczać troską każdego człowieka niezależnie od tego, na jakim etapie życia jest i jaki jest stan jego zdrowia. 

11 luty br. to wspomnienie MATKI BOŻEJ z LOURDES oraz XXX Światowy Dzień Chorego – ustanowiony przez św. Jana Pawła II, który kiedyś powiedział takie słowa:
"CIERPIENIE JEST W ŚWIECIE PO TO, AŻEBY WYZWALAŁO MIŁOŚĆ."
Uzdrowienie Chorych – módl się za nami, abyśmy potrafili kochać! pic.twitter.com/cvjkSrrw4q

— EWTN Polska (@EWTNPL) February 11, 2022

O potrzebie poprawy opieki paliatywnej osób chorych i starszych, o potrzebie uwagi, ciepła wobec cierpiących oraz poszanowania godności mówią hierarchowie Kościoła oraz wiele środowisk medycznych.

Łatwiej jest zapewnić zestawy do eutanazji niż dobrą opiekę paliatywną. Nie oznacza to jednak wcale, że nawet bardzo chorzy ludzie chcą umierać. To my często im wmawiamy, że tego pragną – podkreśla dr Sylvie Menard, znana francuska onkolog.

Dr Sylvie Menard, jako lekarz przez lata wspierała żądania do poddawania eutanazji chorych i cierpiących, do chwili, kiedy sama zachorowała na ciężką chorobę. Wówczas jej perspektywa postrzegania osób chorych zmieniła się.

Wtedy zrozumiałam, że wszelkie pewniki, które miałam jako osoba zdrowa przestały funkcjonować, gdy zachorowałam: sama doświadczyłam cierpienia i przestałam jedynie teoretyzować – wyznaje dr Sylvie Menard.

Lekarka po tych doświadczeniach zaczęła walczyć o prawa chorych do dobrego leczenia i godnej opieki, zwłaszcza, że postęp w medycynie jest ogromny. Choć nie można wyleczyć wszystkich chorób, można zniwelować ból i cierpienie, jakiego doświadcza chory.

W tym roku papież Franciszek w orędziu na 30. Światowy Dzień Chorego „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36), przypomniał o opiece i wsparciu, jakie Kościół katolicki oraz instytucje kościelne ofiarują osobom doświadczonym cierpieniem i chorobą. 

Ustanawiając Światowy Dzień Chorego #JP2 pragnął, aby ten dzień był dla wszystkich wierzących „owocnym czasem modlitwy, współuczestnictwa i ofiary z cierpienia dla dobra Kościoła” oraz skierowanym do wszystkich wezwaniem, by „rozpoznali w chorym bracie Święte Oblicze Chrystusa. pic.twitter.com/sKwXhdgAPa

— św. Jan Paweł II Wielki (@JP2_Wielki) February 8, 2022

Światowy Dzień Chorego ustanowił św. Jan Paweł II 3 maja 1992 roku w liście do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia kard. Fiorenzo Angeliniego. Jan Paweł II wyznaczył wówczas datę 11 lutego na te obchody. W kalendarzu liturgicznym Kościół katolicki obchodzi tego dnia wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Po raz pierwszy uroczystości Światowego Dnia Chorego odbywały się właśnie w tamtejszym sanktuarium maryjnym.

11 lutego podczas Mszy świętych kapłani udzielają wiernym sakramentu chorych. Niekiedy wierni mylą go z wiatykiem i ostatnim namaszczeniem. Sakrament chorych można natomiast przyjmować wiele razy w ciągu życia, jełśi zaistnieje taka potrzeba fizyczna lub duchowa. 

Jest to znak sakramentalny zostawiony przez Chrystusa jako narzędzie uświęcenia naszego cierpienia. Przez ten sakrament Chrystus chce nam pokazać, że cierpienie nie musi człowieka niszczyć, może go doskonalić. W ten sposób Chrystus nadał ludzkiemu cierpieniu sens. Oto człowiek cierpiąc, może ubogacać siebie i innych. Św. Marek wspomina, że uczniowie Chrystusa namaszczali chorych i uzdrawiali. Św. Jakub mówi o tradycji pierwszych pokoleń chrześcijan: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone – czytamy na niedziela.pl.

AG/RadioMaryja.pl, Niedziela.pl, ProVitaeFamiglia.it